23:) ชีวิต ธรรมดา ธรรมดา ของฉัน มันคืออะไร

ติดเป็นนิสัยแล้ว พอไม่ได้เขียนนาน ๆ ก็รู้สึกผิด
ที่ผ่านมาที่ไม่ได้เขียน
ชีวิตดูเหมือนเรื่อย ๆไม่มีเรื่องให้คิดหนัก
เป็นปกติ ธรรมดามาก ๆ ไม่มีปัญหาหนัก ไม่มีกังวล

จะมีก็แต่น้องๆ ทะเลาะกับแฟน ก็เบี้ยวงานนิดหน่อย

ช่วงนี้ ตื่นสาย กินกาแฟ ดูคุณปลื้มนิดหน่อย
ติดละครหนังเกาหลีช่อง 7
ทำความสะิอาดบ้านวันละ หนึ่งชั่วโมง
อาบน้ำ กินข้าวเที่ยง ไปร้าน
แต่ชีวิตที่ปกติเรื่อย ๆ แบบนี้ มันพาลให้ไม่ค่อยมีแรงบันดาลใจจะทำอะไร
เวลาคิดแบบนี้
ชอบมีคำถามว่า ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แล้วเราจะเขียน blog ไปทำไม
paint ไปทำไม ถ่่ายรูปไปทำไม ก็เรามีความสุขดีอยู่แล้ว
คือ ไม่ paint ไม่ถ่ายรูป ไม่เขียน เราก็รู้สึกมีความสุขดี ไ้ด้พักผ่อน
ดูทีวี คุยเล่นกันในบอร์ด
แต่ทำแบบนี้ได้ไม่เกิน หนึ่งอาทิตย์ จะรู้สึกว่างเปล่า เหมือนเป็นคนขี้เกียจ ไม่มีอะไรท้าทาย เหมือนหนีงานที่เครียด ๆ ไปทำอะไรง่าย ๆ

ก่อนนอนจะรู้สึกผิด แล้วก็บิ้วตัวเองว่า พรุ่งนี้ทำอะไรดี

แต่ไมค่อยมีคำถามว่า ขายของไปทำไม

แปลกดี
เราไม่ขี้เกียจมาร้านเลย
เพราะมาร้านแล้ว มันสนุก มีน้อง ๆ ช่วยขาย
น้อง ๆ ก็น่ารักดี คุยสนุกทุกคน

ได้หลบตัวอยู่ในห้อง ทีวี คอมพิวเตอร์ พัดลม กับโซฟาก็รู้สึกสบาย
มีอะไรให้ทำเยอะแยะ นอนอ่านหนังสือ หลับ เพลินดี
แต่ความรู้สึก มันจะไม่อิ่มเอิมเหมือนเราได้ paint หรือ ถ่ายรูปได้รูปที่เรารู้สึกพึงใจ
หรือเขียนบทความได้สัก 1 บท ก็เหมือนเราได้ทำงานจริง ๆ

ชีวิตที่ใช่มันคืออะไรหนอ

ทำไมเราถึงต้องไม่รู้สึกพอ

มีความสุขแล้วก็พอ

มันก็จะมีเรื่องให้คิดว่า วันนี้คุณคิดสร้างสรรค์อะไรบ้างหรือยัง

ไม่ได้ทำความสะอาดบ้าน แล้วก็รู้สึก บ้านรกจัง

ทุกอย่างเหมือน เราคิดขึ้นมาเองหมด

เราจะทุกข์จะสุข ก็อยู่ที่ใจ

พูดง่าย เขียนง่าย แต่ทำนะ ย๊าก ยาก

ในที่สุดก็เข็ญได้หนึ่งเรื่อง

นอนตาหลับได้แระคืนนี้